Dziś Światowy Dzień Walki z Depresją. Zachęcamy do troski o swoje zdrowie psychiczne

- Epizody depresyjne notujemy u naszych pacjentów relatywnie często. Najbardziej narażeni są pacjenci po urazach lub hospitalizowani z innego nagłego powodu, co wywołuje u nich silny stres. Druga liczna grupa to chorujący przewlekle, gdy dowiadują się o diagnozie lub kiedy rokowana są nie najlepsze. Pojawia się wtedy poczucie niepewności, gdy w związku z postawioną diagnozą pacjenci nie wiedzą, co będzie dalej, pojawia się lęk przed śmiercią, zwłaszcza u osób starszych - mówi psycholog z Oddziału Chorób Wewnętrznych dr n. społ. Ewelina Wojtarkowska - Forczek.

- Jest też mniej liczna grupa pacjentów psychosomatycznych, u nas najczęściej przyjmowanych na pododdziałach alergologicznych. To osoby, które na tle stresu, przeżyć emocjonalnych doświadczają nasilenia i zaostrzeń chorób somatycznych - kontynuuje dr Wojtarkowska - Forczek. 

Epizody depresyjne charakteryzuje znaczne obniżenie nastroju i lęk. W odróżnieniu od depresji epizod jest krótki, konkretny, zazwyczaj nie dezorganizuje wszystkich obszarów życia, jak depresja kliniczna. Możliwe jest też określenie momentu, kiedy się rozpoczął; pacjent ma poczucie, że kiedyś było lepiej i perspektywę do jakiej mógłby dążyć. Zwykle epizod objawia się obniżeniem nastroju, zmianami w apetycie (czasami wzrostem). 

- Każdy epizod depresyjny powinien być niepokojący, bo nie wiemy, czy dana osoba nie ma predyspozycji do depresji czy innych zaburzeń np. lękowych. Każdy z nas przeżywa kryzysy, natomiast nie każdy - epizody depresyjne - opowiada dr Wojtarkowska - Forczek. 

Kiedy szukać pomocy specjalisty? - Kiedy epizod depresyjny trwa dłużej niż dwa tygodnie, kiedy następują znaczące objawy somatyczne typu niejedzenie czy niespanie, kiedy osoba zaczyna się izolować, a wówczas wzrasta ryzyko samobójcze; kiedy wiemy, że mamy do czynienia z osobą samotną, która nie ma celów, która wycofuje się nawet z podstawowych aktywności, które dotychczas miała - odpowiada psycholog.

I podaje, że z depresją kliniczną mamy do czynienia, kiedy objawy - takie jak zaburzenia apetytu, bezsenność lub wybudzanie się, negatywne nastawienie do siebie i przyszłości, brak zdolności poznawczej do przypomnienia sobie miłych chwil z życia - nie ustępują przez długi czas (minimum rok).

Leczenie depresji prowadzone jest przez psychiatrów i psychologów. - Konieczna jest farmakoterapia połączona z psychoterapią. Jako psycholodzy diagnozujemy pacjentów, ustalamy tzw. ich zasoby, cele, osoby do wsparcia, kontaktujemy się z bliskimi i co najważniejsze - pozwalamy osobie, która zmaga się z depresją, przeżyć emocje - podsumowuje Ewelina Wojtarkowska - Forczek.

Więcej informacji o depresji i pomocy można znaleźć na stronie pacjent.gov.pl

Charakterystycznymi objawami są:

• smutek, przygnębienie, niemożność odczuwania radości („nic nie cieszy”)
• zmniejszenie zainteresowań (np. niechęć zajmowania się swoim hobby)
• zmniejszenie aktywności, apatia, spowolnienie, niechęć do działania
• problemy ze snem (bezsenność lub nadmierna senność)
• zmniejszenie apetytu, spadek wagi ciała (rzadziej zwiększenie apetytu i przyrost masy ciała), suchość w ustach
• uczucie ciągłego zmęczenia, brak energii
• lęk, uczucie wewnętrznego napięcia, „niepokój w środku”
• trudności w koncentracji i zapamiętywaniu, wrażenie niesprawności intelektualnej
• poczucie beznadziejności, niska samoocena,
• dolegliwości bólowe (bóle głowy, brzucha, bóle w klatce piersiowej, nerwobóle).

WAŻNE: 

Depresja jest klasyfikowana w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD10.

NA DEPRESJĘ NIE POMOGĄ DOBRE RADY! Konieczne jest skorzystanie z pomocy specjalisty.